Pek tabi yeniden üretimler sayesinde farklı işlerle karşılaşmak, bunları karşılaştırabilmek ve zaman içindeki değişimleri görmek iyi olabiliyor.
(Aslında burada simülasyon, simülakr, gerçek vs. üzerine çok uzun yazılır ancak kafamı toparlayamıyorum. Yazı ertelenmesin diye de bu haliyle yayınlayacağım, mazur görün. Belki ileride eklemeler yaparım. Bu konuları merak edenler için: Jean Baudrillard'ın Sanat Komplosu okunabilir.)
Bu taklitlerin bir başkasına da az önce rastladım.
Fotoğrafta bunun örnekleriyle sıkça karşılaşıyoruz.
Bahsedeceğim "Lunch atop a Skyscraper" (New York Construction Workers Lunching on a Crossbeam) ismindeki fotoğraf.
Charles Clyde Ebbets
Bu fotoğraf ilk defa 2 Ekim 1932 tarihinde New York Herald Tribune gazetesinde yayınlanmış.
Bir ikon haline gelen bu fotoğrafın telif hakları Bettman Archive'e ait imiş ve çekildiği yıl yayımlanmasına rağmen 2003 yılına değin Charles C. Ebbets'ın ismi belirtilmemiş.
Kimi kaynaklarda fotoğrafçısı için 'bilinmiyor' yazıldığı gibi kimi kaynaklarda da farklı isimler yazılmış.
Özellikle de Ebbets'dan daha önce(1931'de) Empire State binasının inşaatını fotoğraflayan Lewis Hine ile karıştırılmış.
Hala google görsellerinde Lewis Hine ismini arattığınızda ilk karşınıza çıkan fotoğraf "Lunch atop a Skyscraper".
Gelgelelim konumuza. Bir haber sitesinde rastladığım yazı sonrasında bu fotoğraf hakkında araştırmaya başladım.
Sitedeki fotoğraf aşağıda.
Michael Crompton, 2011
İngiliz inşaat işçisi Michael Crompton (61) ve 11 arkadaşı tarafından bu kez Londra'da, neredeyse 80 yıl sonra yeniden canlandırıldı.
İnsanlar taklitlere, tekrardan canlandırmalara neden ihtiyaç duyarlar?
Bu gibi fotoğrafları tekrardan canlandırmanın altında yatan duygu nedir? Zaten bir başarı elde eden ve ikon haline gelmiş bir fotoğrafın simülasyonu ile ikinci bir tatmin yaşamak? Gölgesinde kalacağını bildiği halde canlandırmak? En azından haber olmak?Yalnızca eğlence?
Bu olgu üzerine düşüneduralım ben fotoğrafı araştırırken karşılaştığım bir kaç ilginç videoyu paylaşayım.
fotoğrafın üç boyutlu canlandırması
kendilerince yazdıkları bir hikaye, komiklikler falan
Bir de lego hayranı bir fotoğrafçının işine rastladım.
Mike Stimpson, klasikleşmiş fotoğrafları lego ile yeniden canlandırıp fotoğraflıyor.
Ebbets'ın fotoğrafının canlandırması ise şöyle :)
Son olarak da Ebbets'ın kendisi. Fotoğrafçısı belli değil.
İnşaatta çalışırken:
http://www.worldsfamousphotos.com/index.php/2008/01/21/lunch-atop-a-skyscraper-1932/
http://en.wikipedia.org/wiki/Lunch_atop_a_Skyscraper
biraz daha fazlası için: http://www.nieworld.com/special/floridaquest/quest2006/treasuretrove4.htm
http://www.popphoto.com/news/2008/08/photo-classics-lego-sign-guy
http://www.wired.com/culture/art/multimedia/2008/08/gallery_legophotog
http://www.ntvmsnbc.com/id/25287499/
"Mike Stimpson, klasikleşmiş fotoğrafları lego ile yeniden canlandırıp fotoğraflıyor"
YanıtlaSilen alta böyle yazıp en üstte de "neden yeniden canlandırılıyor ki" demek ilginç bir şey. iyi olanın taklitleri vardır, orjinallik bu şekilde yakalanır. muhalefet olmak için insanları eleştirmek çok doğru bir tutum değil.
Anonim yazmasaydınız daha rahat iletişim kurabilidik ancak cevabımı buradan da göreceğinizi ümit ediyorum.
YanıtlaSilAçıkçası buradaki doğru olmayan tutumumu anlayamadım.
Çünkü 'neden' benim pek çok durum, olgu için sorduğum bir soru.
Haliyle insanların neden taklitlere, canlandırmalara vs. ihtiyaç duydukları kafamı kurcalıyor. Psikolojik olarak nedenleri nelerdir vs.
Bu sorunun cevabını biliyorsanız veyahut bir fikriniz varsa duymaktan memnun olurum.
Mike Stimpson'ın çalışmasını oldukça başarılı buldum -bir o kadar da sevimli :)-.
" iyi olanın taklitleri vardır, orjinallik bu şekilde yakalanır.": iyi olanın taklitleri vardır, bunu ben de başarıya ulaşan eserlerin taklit edilmesi şeklinde dile getirmiştim ancak cümlenin geri kalanına katıldığımı söyleyemeyeceğim (ya da sizi anlamadım).
Sanırım yazıdan benim bu gibi taklitlere, yeniden canlandırmalara karşı olduğumu çıkardınız lakin öyle değil.
Yukarıdaki gibi başarılı yorumlar olabileceği gibi çok gereksiz işlerin/yorumlamaların yapıldığı/yapılabileceğini belirtmeye gerek yok sanıyorum.
Yorumunuzdaki 'muhalafet' kelimesi yeni dikkatimi çekiyor, sanırım sizin yorumunuz da iyi niyetli olmanın ötesinde muhalafet olmak için yazılmış.
YanıtlaSilÖyle değilse bile bir daha ki sefere düşüncelerimi gerçekten merak ediyorsanız daha uygun bir üslupla sorabilirsiniz. Fotoğrafa ilgisi olan ve fotoğrafla ilgili konuşmak isteyen herkese açığım.
muhalefet olmak için yazmadım bunu ben. daha çok yapılan muhalefetin doğru olmadığını söylemek istemiştim. düzgün bir üslup kullanmadıysam özür dilerim ama geçmişte yapılan çalışmaların günümüzde yeniden canlandırılıyor olması güzel bir şey ve o çalışmanın ölümsüz olduğu anlamına gelir. tıpkı bir şarkının cover ını yapmak gibidir. müziğe ve armoniye farklı yorumlar nasıl geliyorsa, var olan kadraj ve kompozisyona da farklı yorumlar gelebilir ve bu güzel bir şeydir.
YanıtlaSilasıl sorun, 'çok okuyor - az düşünüyoruz'. elimizdeki bilgileri tam olarak kullanıp belirli bir yetkinliğe ulaşmıyoruz. bunun sonunda da doğru ve yanlışın farkında olmayıp sadece eleştiri yaparak 'sadece' okuduklarımızla yetiniyor olmamız.
Siyah beyaz olan daha etkileyici.
YanıtlaSil